ਦੀਵਾਲੀ ਦੀ ਰੌਣਕਦਾਰ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕੈਪੀਟਲ ਹਿੱਲ ‘ਤੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸ਼ਾਂਤ ਰਣਨੀਤਿਕ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਤੱਕ, ਭਾਰਤੀ ਅਮਰੀਕੀ ਆਗੂ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਮੁੜ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਗਲੋਬਲ ਅਨਸਰਟੇਨਟੀ ਅਤੇ ਡੋਮੈਸਟਿਕ ਪੋਲਰਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਅਮਰੀਕਾ-ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ।
7 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਹੋਏ "India Abroad Dialogue" ਦੇ ਤਾਜ਼ਾ ਐਡੀਸ਼ਨ "ਬੋਲਣਾ ਜਾਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ? – ਵਿਚ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ", ਵਿੱਚ ਸਾਬਕਾ ਅਮਰੀਕੀ ਡਿਪਲੋਮੈਟ ਅਤੇ ਯੂ.ਐੱਸ.-ਇੰਡੀਆ ਬਿਜ਼ਨਸ ਕੌਂਸਲ (USIBC) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਅਤੁਲ ਕੇਸ਼ਪ ਨੇ ਸੰਜਮ ਅਤੇ ਬਾਰੀਕੀ ਦੀ ਲੋੜ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਦੁਵੱਲੇ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਾ ਤਣਾਅ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ।
ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੈ: "ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਕਿਵੇਂ ਮਦਦਗਾਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਕਿਵੇਂ ਰਚਨਾਤਮਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਤੇ ਕਈ ਵਾਰੀ, ਅਜਿਹੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤ ਕੂਟਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦਾ, ਨਾ ਕਿ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਚੀਕਣਾ।”
ਇੰਡਿਆਸਪੋਰਾ (Indiaspora) ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਅਤੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਐੱਮ.ਆਰ. ਰੰਗਾਸਵਾਮੀ ਨੇ ਚਰਚਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਿਆਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਯੋਗਦਾਨ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਤਸਵੀਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਅਸੀਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ 50 ਲੱਖ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲਗਭਗ 60% ਲੋਕ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ 40% ਇੱਥੇ। ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀ ਚੁੱਪ ਕਿਉਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਭਾਰਤ ਲਈ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।” ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਠੋਸ ਆਰਥਿਕ ਯੋਗਦਾਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ: "ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਕੁੱਲ $135 ਬਿਲੀਅਨ ਦੀ ਰਕਮ ਰਿਮਿਟੈਂਸ ਵਜੋਂ ਭੇਜੀ ਗਈ, ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ $30 ਬਿਲੀਅਨ ਕੇਵਲ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਗਿਆ… ਇਹ ਪੂੰਜੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।”
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਹੋਰ ਯੋਗਦਾਨ ਵੀ ਦਰਸਾਏ: "ਅਸੀਂ ਅਮਰੀਕੀ ਅਬਾਦੀ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ 1% ਹਾਂ ਪਰ 6% ਟੈਕਸ ਅਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। 75,000 ਭਾਰਤੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਡਾਕਟਰ 30 ਮਿਲੀਅਨ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਇਲਾਜ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, 22,000 ਅਕਾਦਮਿਕ ਲੱਖਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ 36,000 ਯੋਗਾ ਸਟੂਡੀਓ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਫੈਲਾ ਰਹੇ ਹਨ।" ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ: "ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਆਪਣੀ ਦੌਲਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ—ਪਰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।”
ਸਵਦੇਸ਼ ਚੈਟਰਜੀ, ਜੋ ਕਿ 2008 ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਅਤਿ-ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਮਰੀਕਾ-ਭਾਰਤ ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਸਮਝੌਤੇ ਵਿੱਚ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਅ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕਰਵਾਇਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਨੇ 1998 ਵਿੱਚ ਪਰਮਾਣੂ ਟੈਸਟ ਕੀਤੇ, ਤਾਂ ਇਸ ‘ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਭਾਰਤੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗ ਅਤੇ ਸੈਨੇਟਰ ਜੈਸੀ ਹੈਲਮਜ਼ ਵਰਗੇ ਆਗੂਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹਟਵਾਉਣ 'ਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕਲਿੰਟਨ ਦੀ 2000 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਯਾਤਰਾ ਸੰਭਵ ਹੋਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ: "ਜੇਕਰ ਭਾਰਤੀ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਅਮਰੀਕਾ-ਭਾਰਤ ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਸਮਝੌਤਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ।"
ਆਸ਼ਾ ਜਡੇਜਾ ਮੋਟਵਾਨੀ, ਇੱਕ ਵੈਂਚਰ ਕੈਪੀਟਲਿਸਟ ਅਤੇ ਮੋਟਵਾਨੀ ਜਡੇਜਾ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਦੀ ਸੰਸਥਾਪਕ, ਨੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਭਾਰਤੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਵੱਲ ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉੱਥੇ ਹੁਣ ਵਧੇਰੇ ਮੈਂਬਰ ਦੋ-ਪੱਖੀ (bipartisan) ਸਬੰਧ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸਪੀਕਰਾਂ ਨੇ ਸਮੂਹਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ ਕਿ ਤਿਉਹਾਰ, ਨਾਗਰਿਕ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦਾਨ ਰਾਹੀਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਵੇਗੀ ਕਿ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਰਹੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ।
Comments
Start the conversation
Become a member of New India Abroad to start commenting.
Sign Up Now
Already have an account? Login