ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਡੋਨਾਲਡ ਟਰੰਪ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਪੀ.ਐਮ. ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ / courtesy photo

ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਟਰੰਪ ਅਤੇ ਮੋਦੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੋ ਬੇਬਾਕ, ਲੋਕਪ੍ਰਿਯ ਨੇਤਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਅਹੰਕਾਰ ਅਤੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਰੁਝਾਨ ਹਨ ਅਤੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀਆਂ ਦਾ ਉਹ ਜਾਲ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਸ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਵੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ’ਤੇ ਹੈ, ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਅਚੱਲ ਤੀਜੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਫਸਦਾ ਹੈ: ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ।" ਇਹ ਗੱਲ ਦ ਸੰਡੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਨੇ 'ਤੇ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ।

ਅਮਰੀਕਾ-ਆਧਾਰਿਤ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਟਰੰਪ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮਿਸਟਰ ਟਰੰਪ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਵਸਥਾ "ਬਹਾਲ" ਕਰਨ ਲਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ "ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ" ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਕਾਰਨ "ਉਲਝਿਆ" ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵਧ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਲੋਕ ਸਿਸਟਮ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।

“ਦਿ ਸਟ੍ਰਾਈਕਿੰਗ ਸਪਲਿਟ ਬੀਟਵੀਨ ਟਰੰਪ ਐਂਡ ਮੋਦੀ” ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੀ ਇਹ ਰਿਪੋਰਟ ਸਿਰਫ਼ ਟਰੰਪ ਦੀ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ’ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਭਾਰੀ ਟੈਰਿਫਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉਸ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਐਲਾਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਟਰੰਪ ਨੇ ਭਾਰਤ–ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਟਕਰਾਅ “ਸੁਲਝਾ ਦਿੱਤਾ” ਹੈ। ਇਹ ਟਕਰਾਅ 75 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੀ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਟਰੰਪ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੁੰਝਲਦਾਰ।

ਰਿਪੋਰਟ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੋਦੀ ਨੇ ਤਿੱਖਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੰਗਬੰਦੀ ਸਿੱਧੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਈ ਹੈ, ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਟਰੰਪ ਨੇ ਮੋਦੀ ਦੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਨੂੰ ਅਣਗੌਲਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੋਦੀ ਦਾ ਨੋਬਲ ’ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਦੋਵੇਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਬਣਿਆ।

ਇਹ ਵਿਵਾਦ ਵਪਾਰਕ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਭਾਰਤ ਦੇ ਚੀਨ ਅਤੇ ਰੂਸ ਵੱਲ ਵਧਣ ਦੇ ਸੰਕੇਤ ਮਿਲੇ। ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਮੋਦੀ ਦੇ ਚੀਨ ਦੌਰੇ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ ਅਤੇ ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਪੁਤਿਨ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਵਾਲੇ ਸਨ।

ਜੂਨ ਦੀ ਇੱਕ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਟਰੰਪ ਨੇ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਆਯਾਤ 'ਤੇ 25% ਟੈਰਿਫ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਰੂਸੀ ਤੇਲ ਖ਼ਰੀਦਣ ਲਈ ਹੋਰ 25% ਟੈਰਿਫ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਲ 50% ਦਾ ਵੱਡਾ ਟੈਰਿਫ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ।

ਮੋਦੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਟਰੰਪ ਨੂੰ “ਅਸਲੀ ਦੋਸਤ” ਕਿਹਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਅਧਿਕਾਰਕ ਤੌਰ ’ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਟਰੰਪ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਵਾਡ ਸਮਿੱਟ ਲਈ ਭਾਰਤ ਆਉਣਗੇ ਪਰ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੀ ਕੋਈ ਯੋਜਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਟਰੰਪ ਵਿਰੁੱਧ ਗੁੱਸਾ ਇੰਨਾ ਵੱਧ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਿਉਹਾਰ ਦੌਰਾਨ ਟਰੰਪ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਫੂਕਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ’ਤੇ “ਪਿੱਠ ’ਤੇ ਛੁਰੀ ਮਾਰਨ ਵਾਲਾ” ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੂੰ “ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ” ਕਿਹਾ।

ਜੂਨ 17 ਦੀ ਕਾਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵਾਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਡੋਨਾਲਡ ਟਰੰਪ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸਹੁੰ ਚੁੱਕ ਸਮਾਰੋਹ ਲਈ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਦੇ ਸੰਕੇਤ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਟਰੰਪ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ “ਟੈਰਿਫ ਹਮਲਿਆਂ” ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਬ੍ਰਿਕਸ (BRICS) ਦੇਸ਼ ਯੂਰੋ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਕਰੰਸੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸੋਚਣਗੇ ਤਾਂ ਉਹ 100% ਟੈਰਿਫ ਲਗਾ ਦੇਣਗੇ।

ਹੋਰ ਇਕ ਤਣਾਅ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਟਰੰਪ ਦੇ ਸਮਰਥਕ ਧੜੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਸੀ-ਵਿਰੋਧੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਈਟ-ਵਿੰਗ ਮੂਵਮੈਂਟ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸਾਂਝੇ ਨੁਕਤੇ ਲੱਭ ਸਕਣਗੇ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਲੱਗਿਆ ਜਦੋਂ H1-B ਵੀਜ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਟਰੰਪ ਦੇ ਸਮਰਥਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਧਿਆਨ ਭਾਰਤੀਆਂ ਵੱਲ ਸੀ, ਜੋ ਅਜਿਹੇ ਵੀਜ਼ਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਧਾਰਕ ਹਨ।

ਭਾਰਤੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹਰ ਚਾਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਟਰੰਪ ਵੱਲੋਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀਜ਼ਿਆਂ ’ਤੇ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਾਰਵਾਈ ਨੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਇਥੇ ਹੀ ਗੱਲ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਜਹਾਜ਼, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਜੰਜੀਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਭਾਰਤੀ ਸਿਆਸੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੋਈ। ਮੋਦੀ ਵਿਰੁੱਧ ਗੁੱਸਾ ਭੜਕਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਟਰੰਪ ਨਾਲ “ਨਿੱਜੀ ਦੋਸਤੀ” ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਟੁੱਟ ਗਏ। ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਦੇ ਜਹਾਜ਼, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਡਿਪੋਰਟੀ ਸਨ, ਓਸੇ ਸਮੇਂ ਭਾਰਤ ਉਤਰੇ ਜਦੋਂ ਮੋਦੀ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਦੌਰੇ ’ਤੇ ਸਨ।

ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਸਿਰਫ਼ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ — ਜਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟਰੰਪ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ 'ਤੇ 50% ਟੈਰਿਫ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਹੈ। (ਪਾਕਿਸਤਾਨ 19 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਟੈਰਿਫ ਨਾਲ ਬਚ ਗਿਆ।)

ਰਿਪੋਰਟ ਯਾਦ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਟਰੰਪ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਟੈਕਸਾਸ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਭਾਰਤੀ ਪਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਵੱਡੇ “ਹਾਉਡੀ ਮੋਦੀ” ਰੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ ਸਨ। ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਮੋਦੀ ਦੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੌਰੇ ’ਤੇ ਵੀ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ “ਨਮਸਤੇ ਟਰੰਪ” ਸਮਾਗਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਮੋਦੀ ਨੇ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ’ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾ ਕੇ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਸੰਗੀਤ, ਡਾਂਸ ਅਤੇ 100,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਨਾਅਰਿਆਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕੀਤਾ।

ਟਰੰਪ ਦੇ ਦੂਜੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਅਹੰਕਾਰਪੂਰਨ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਮਝਦਿਆਂ ਉਸਦੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਅਤੇ ਤੋਹਫ਼ਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਪ੍ਰਿੰਸ ਚਾਰਲਜ਼ ਦਾ ਪੱਤਰ ਲੈ ਕੇ ਵਾਈਟ ਹਾਊਸ ਪਹੁੰਚੇ। ਫਿਨਲੈਂਡ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੇ ਟਰੰਪ ਨਾਲ ਗੋਲਫ ਖੇਡ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਬਣਾਏ। ਯੂਕਰੇਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜ਼ੇਲੇਨਸਕੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਟਰੰਪ ਪਹਿਲਾਂ ਜਨਤਕ ਤੌਰ ’ਤੇ ਡਾਂਟ ਚੁੱਕੇ ਸਨ, ਕੈਮਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਆਏ।

ਰਿਪੋਰਟ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਜੂਨ ਵਿੱਚ ਟਰੰਪ ਅਤੇ ਮੋਦੀ ਦੀ ਫ਼ੋਨ ’ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਈ (ਸ਼ਾਇਦ ਆਖ਼ਰੀ ਵਾਰ), ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਗੱਲਬਾਤ ’ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਸੀ। ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।

35 ਮਿੰਟ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲਬਾਤ ਟਰੰਪ ਦੇ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਵਨ ’ਤੇ ਵਾਪਸ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੋਈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਜੀ7 ਸਮਿੱਟ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਨਿਕਲ ਆਏ ਸਨ। ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਵੀ ਹੁਣ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀਆਂ ਟੈਰਿਫ ਨੀਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਅਮਰੀਕੀ ਸਾਥੀ ਹੈ।

ਰਿਪੋਰਟ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੋਦੀ ਨੇ ਟਰੰਪ ਦਾ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਰੁਕਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਰਤੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਡਰ ਗਏ ਸਨ ਕਿ ਟਰੰਪ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਆਰਮੀ ਚੀਫ਼ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਵਾਈਟ ਹਾਊਸ ਦੇ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਸੱਦੇ ਗਏ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਾਫ਼ ਸੰਕੇਤ ਸੀ ਕਿ ਟਰੰਪ ਨੂੰ ਇਸ ਮਸਲੇ ਦੀ ਗੁੰਝਲਤਾ, ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਕੀ ਮੋਦੀ ਦਾ ਚੀਨ ਨਾਲ “ਨਜ਼ਦੀਕੀਆਂ” ਵਧਾਉਣਾ “ਹਿੰਦੂ-ਚੀਨੀ ਭਾਈ ਭਾਈ” ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਜਾਂ ਟਰੰਪ ਨੂੰ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇਣਾ ਕਿ “ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ”?